انتخاب جنسیت فرزند

بزرگترین آرزو برای هر زوج، به ویژه آنهایی که تجربه‌ی تلخ داشتن فرزندی معلول را داشته‌اند، داشتن فرزند سالم است و دانستن جنسیت نوزاد آینده برای والدین بسیار خوشایند است. داشتن فرزندی سالم با جنس دلخواه بالاترین خواسته‌ی هر زوجی است.

امروزه تعیین سلامتی و جنسیت جنین از طریق آمینوسنتز در هفته‌های ۱۴ تا ۱۶ و به تازگی از راه «کوریون بیوپسی» در هفته‌ی هشتم حاملگی امکان پذیر شده است.

انتخاب جنس فرزند آینده، خیلی بیش از محبت زودرس مادر و یا غرور سرافرازی پدر مهم است، بلکه گاهی یک نیاز و لزوم پزشکی است. تا کنون حدود ۸۰ بیماری وابسته به جنس گزارش شده که فرزندان پسر با شدت بیشتری در معرض خطر و توارث آن بیماری‌ها قرار دارند، از این رو تمام کوشش پزشکان بر این است که بتوانند در چنین مواردی با هر اقدام و توصیه و مراقبتی موجبات تولد حداقل یک فرزند دختر سالم را برای بیماران خود فراهم سازند. در موارد بیماری‌های ارثی که زَنِّ کنترل کننده‌ی آنها بر روی کروموزوم ایکس قرار داشته باشد مانند: لش پنهان، کوررنگی، هموفیلی، فاویسم، اکتردرمال، زالی چشم، ایشتیوز، کاتاراکت، دوشن، موکوپلی ساخاریدوز (هانتو) و ... داشتن یک فرزند دختر احتمال خطر را تقریباً برطرف می‌کند.

بر اساس مطالعات و تحقیقات بسیار طولانی که از گذشته تا حال نیز ادامه داشته و دارد تعیین جنسیت فرزند بستگی کامل به ترتیب سلول‌های جنسی از زوجین دارد. به طوری که اگر کروموزوم X زن با کروموزوم X مرد ترکیب شود جنسیت دختر و چنانچه کروموزوم X زن با کروموزوم Y مرد ترکیب شود، جنسیت فرزند پسر خواهد شد. مردانی که همسرشان را به دلیل نیاوردن پستر یا دختر انتخابی و مورد علاقه خودشان طلاق می‌دهند، کاری بس اشتباه انجام می‌دهند، چرا که گذشته از اختیار خداوندی، خود در تعیین جنسیت فرزندشان نقش عمده را ایفا می‌کنند.

قبل از تصمیم حامله شدن باید بدانید که اولین نقش را پدر عهده‌دار است. یعنی ابتدا جنسیت جنین توسط پدر تعیین می‌شود. مرد در هر نزدیکی تعداد مساوی اسپروماتوزویید نر و ماده از خود دفع می‌کند که در انتها یکی از آنها با نطفه‌ی زن برخورد می‌کند اگر نوع نر باشد جنین پسر و اگر نوع ماده باشد جنین دختر می‌شود. اگر بتوانیم اسپرماتوزوییدهای نر را از ماده جدا کنیم و نوع مورد نظر را به زن تلقیح کنیم، جنین دلخواه را به دست خواهیم آورد. دانشمندان در خصوصیات هر یک از دو نوع اسپرماتوزویید به کشفیاتی نائل شده‌اند که تا حدودی می‌تواند این آرزوی بشر را تأمین کند. آنها دریافته‌اند که اسپرماتوزویید نر (حاوی کروموزوم Y) چون سری کوچک دارد فعال و پر تحرک است ولی عمری کوتاه دارد، برعکس، اسپرماتوزویید ماده (حاوی کروموزوم X) دارای سری بزرگ‌تر ولی کم تحرک‌تر است و مدت بیشتری عمر می‌کند. اگر منی مرد را پس از انزال در یک لوله‌ی آزمایش بریزیم بیشتر اسپرماتوزوییدهای نر به علت تحرک زیاد در ته لوله جمع می‌شوند و اسپرماتوزوییدهای ماده در بالای لوله، اگر زن و مردی دختر بخواهند می‌توان قسمت ته لوله‌ی آزمایش را به دور ریخت و قسمت بالای آن را به زن تلقیح کرد و بالعکس. اگر پزشک و لوله آزمایشات در دسترس نباشد، می‌توان از خاصیت بیولوژیکی اسپرماتوزوییدهای نر که فعال و پر تحرک و کم‌دوام و اسپروماتوزوییدهای ماده که كم تحرک و پر دوام‌اند به طریقه‌ی دیگری استفاده کرد.

توجه به یک سری موارد و قوانین و رعایت آنها می‌توان تا حدود زیادی در انتخاب جنسیت فرزندتان مؤثر باشید.

محیط درون مهبل عموماً اسیدی است در حالی که محیط دهانه‌ی رحم و خود رحم عمدتاً قلیایی است. زن هرچه به زمان تخمک‌گذاری نزدیک‌تر شود ترشحات دهانه‌ی رحم نیز قلیایی می‌شود. به علاوه اسپرم‌های ماده در محیط اسیدی بیشتر از اسپرم‌های نر دوام می‌آورند و به علت قدرت و مقاومت بیشتر خود قبل از اسپرم‌های نر به زور راه خود را به سوی تخمک باز می‌کنند. همچنین اسپرم‌های نر در محیط قلیایی برتری آشکاری نسبت به نوع دیگر دارند چون می‌توانند از چابکی خود حداکثر بهره برداری را به عمل آورند.

با توجه به این اطلاعات می‌توان اذعان کرد که تعیین زمان نزدیکی عامل اساسی در انتخاب جنسیت فرزند است به طوری که انجام نزدیکی در هنگام تخمک‌گذاری یا کمی قبل از آن که ترشحات در حد اعلای قلیایی است، به احتمال فراوان منجر به تولید پسر خواهد شد اما انجام نزدیکی دو یا سه روز قبل از موعد تخمک‌گذاری که محیط اسیدی هنوز برتری دارد، احتمالاً به تولد دختر خواهد انجامید.

رسیدن به مرحله‌ی انزال زن به ایجاد ترشحات قلیایی اضافی کمک می‌کند. البته بسیاری از زنان هرگز به مرحله‌ی انزال نمی‌رسند. این گونه زنان نباید شرمنده باشند و نباید تصور کنند که شانس آنها برای داشتن پسر از دیگران کمتر است. رسیدن به مرحله‌ی انزال برای زن احتمالاً وضعی مطلوب، ولى مسلماً امری اختیاری است، زیرا برای بالا بردن خاصیت قلیایی که محیط مساعدی را جهت تولید پسر فراهم می‌سازد راه‌های دیگری نیز وجود دارد. نكته‌ی بعدی یعنی خودداری از نزدیکی تا حداقل یک هفته پس از پایان قاعدگی، بسیار مهم است. زیرا همین خودداری موجب می‌شود تا نخستین مقاربت (پس از اتمام قاعدگی) بسیار نزدیک به زمانی که در اکثر زنان موعد تخمک‌گذاری است و ترشحات درونی در حد اعلای قلیایی است صورت می‌گیرد.

الف) قبل از هر نزدیکی، زن باید درون مهبل خود را با محلولی از دو قاشق غذاخوری جوش شیرین در یک لیوان آب به وسیله‌ی سرنگ‌های بزرگ اما بدون سوزن شستشوی قلیایی دهد.

ب) عمل نزدیکی باید هرچه نزدیکتر به لحظه‌ی تخمک گذاری انجام گیرد.

ج) انزال برای زن لازم نیست، اما رسیدن به این مرحله مطلوب است. اگر زن معمولاً به مرحله‌ی انزال می‌رسد، همسرش باید انزال خود را با وی هم زمان سازد یا بگذارد زنش قبل از او به مرحله‌ی انزال برسد.

د) توصیه می‌شود مرد نزدیکی را از جهت عقب انجام دهد، با استفاده از این روش، می‌توان اطمینان یافت که اسپرم به جای قرار گرفتن در دو ناحیه‌ی مجاور رحم، دقیقاً در مدخل رحم قرار گیرد. قرار گرفتن اسپرم در مدخل رحم بدین علت مطلوبیت دارد که ترشحات درون دهانه‌ی رحم و خود رحم حتی با وجود استفاده از شستشوی قلیایی نیز از ترشحات مجرای مهبل بسیار قلیایی‌تر خواهد بود و محیط قلیایی مساعدترین موقعیت برای فعالیت اسپرم نر می‌باشد.

هـ) به مردان نیز توصیه می‌شود تا آلت تناسلی خود را در لحظه‌ی انزال هر چه عمیق‌تر به داخل مهبل فرو کنند. این عمل به قرار گرفتن اسپرم در نزدیکی دهانه‌ی رحم کمک خواهد کرد.

الف) قبل از هر نزدیکی یا همبستری باید درون مهبل را با محلولی از دو قاشق غذاخوری سرکه‌ی سفید در یک لیوان آب به وسیله‌ی سرنگ‌های بزرگ اما بدون سوزن شستشوی اسیدی داد. گرچه انتخاب زمان نزدیکی امکان دارد به تنهایی برای داشتن دختر کافی باشد اما انجام شستشوی اسیدی احتمال موفقیت را بسیار افزایش می‌دهد زیرا محیط اسیدی اسپرم‌های نر را از تحریک باز می‌دارد.

ب) عمل نزدیکی باید دو تا سه روز قبل از تخمک گذاری زن متوقف شود.

ج) اگر زن هنگام نزدیکی معمولاً به مرحله‌ی انزال می‌رسد باید بکوشد تا از ایجاد آن جلوگیری کند و یا مرد بدون عشق بازی با زن و زودتر از حد معمول انزال شود. زیرا ترشحات قلیایی با رسیدن به مرحله‌ی انزال زن افزایش یافته و همین ترشحات شانس موفقیت اسپرم‌های ماده را تضعیف یا حتی خنثی می‌کند.

د) باید سعی شود در هنگام نزدیکی اسپرم‌های درون منی احتمال کمتری جهت آزاد شدن در دهانه‌ی رحم داشته باشند و جهت رسیدن به این نظر باید نزدیکی در یک وضعیت روبه رو انجام گیرد و یا مرد بخوابد و زن در بالا قرار گیرد و پس از انزال مرد، زن از بیرون ریختن منی ممانعت به عمل آورد و مدتی بدون این که پاها را بالا نگه دارد طاقباز بخوابد. در غیر این صورت اسپرم‌ها ممکن است بتوانند از محیط اسیدی درون مهبل دور شده و سالم بگریزند.

س) به مرد توصیه می‌شود آلت تناسلی خود را هنگام انزال به مقدار کمتری درون زن فرو کند. استفاده از این روش نیز موجب خواهد شد تا اسپرمها در معرض اسید درون مهبل قرار گرفته و ناگزیر از میان اسیدهای موجود شنا کنند تا خود را به دهانه‌ی رحم برسانند.

ص) با توجه به این نکته که کم نطفگی مرد باعث افزایش احتمال جنسیت نوزاد دختر می‌گردد لذا توصیه می‌شود قبل از نزدیکی و هم‌بستر شدن، مرد شهوت‌رانی کرده باشد تا هنگام نزدیکی با زن نطفه‌ی کمتری از او خارج گردد، زیرا نزدیکی مکرر پیش از یک تا دو روز مانده به تخمک گذاری باعث کاهش نطفه در مرد می‌شود و در نتیجه در این مورد بسیار مفید می‌باشد.

ک) نکته‌ی مهم: آخرین مقاربت باید دو تا سه روز، قبل از تخمک گذاری انجام گیرد.

:روش‌های ذکر شده در تمام موارد قرین موفقیت نخواهند بود و تضمین قطعی جهت انتخاب جنسیت نوزاد نشده‌اند اما در عین حال، استفاده در رعایت این روش‌ها به دور از هرگونه خطری بوده و بسیار ساده می‌باشد و حتی از نظر مذهبی نیز منع نشده است.

نتایج کلینیکی، دست کم ۸۰% موفقیت در استفاده از این روش‌ها را نشان می‌دهد. استفاده‌ی زن و شوهر از این روش‌ها و دستورات و انجام شستشو و انتخاب زمان مناسب برای نزدیکی می‌تواند ۸۵ تا ۹۰ درصد موفقیت را در انتخاب جنس دلخواه در پی داشته باشد.